Akita długowłosa mimo tego, iż posiada rodowód nie może brać udziału w wystawach ani być używana do hodowli. Nie zmienia to faktu, iż wadliwa (z punktu widzenia wzorca) sierści niektórym nawet bardziej się podoba niż ta wzorcowa i specjalnie szukają takiej właśnie akity, zwłaszcza gdy kiedyś już taką posiadali i mogli przekonać się sami o jej uroku. Długa sierść jest wyłączne defektem kosmetycznym narzuconym przez standard i w nie ma żadnego wpływu na zdrowie psa. Akita długowłosa ma wszystkie pozostałe cechy charakterystyczne dla rasy i może być wspaniałym psem do towarzystwa, który uszczęśliwi całą rodzinę. Część hodowców twierdzi nawet, iż akity długowłose lepiej się nadają do towarzystwa, gdyż są delikatniejsze w zabawie z dziećmi i bardziej chcą się przypodobać człowiekowi. Akity długowłose są też bardziej podatne na szkolenie. Winą za gen „długowłosy” u akit obarcza się dolewkę krwi wymarłej obecnie rasy psa Karafuto, chow-chowa i samojeda. Akity długowłose można często spotkać wśród miotów akit o standardowej długości sierści. Atawizm ten spotykany jest w wielu hodowlach i to zwłaszcza tych mających dobre w 100% japońskie akity. Psy wygrywające dziś wystawy to na ogół nosiciele genu „długowłosego”, mimo, że sami mają standardowy włos. Naturalną koleją rzeczy w ich miotach częściej mogą się zdarzyć szczenięta o długiej sierści. Jednak aby tak się stało nosicielami genu „długowłosego” musi być nie tylko ojciec ale i matka miotu. Gdyż tylko w wypadku gdy oboje rodzice niosą gen „długowłosy” w miocie rodzą się pośród szczeniaków o normalnej długości włosa i szczenięta długowłose. Jeśli więc w miocie urodził się choćby jeden szczeniak długowłosy znaczy to, że oboje jego rodzice niosą gen długowłosy. Jeśli tylko jeden z rodziców jest nosicielem żadne ze szczeniąt nie będzie długowłose. Za to szczenięta będą nosicielami tego genu i w wypadku skrzyżowania z nosicielem genu mogą dać szczenięta długowłose. Nigdy nie można być pewnym czy dany pies nie niesie genu „długowłosego”. Praktycznie jedyną możliwością byłoby pokrycie przez samca jak największej ilości suk długowłosych. Gdyby z tych skojarzeń nie urodził się żaden szczeniak długowłosy to dopiero można założyć, że pies ten nie niesie genu „długowłosego”. W praktyce jest to oczywiście niedopuszczalne, więc nie należy wyciągać pochopnych wniosków odnośnie kapitału genetycznego konkretnego akity. Odsunięcie od hodowli wszystkich akit uznanych za nosicieli bardzo ograniczyłoby zróżnicowanie genetyczne i osłabiło rasę, a możliwe nawet, że stałoby się przyczyną jej degeneracji na skutek zbyt wąskiej puli genowej.
Jeśli jesteś właścicielem rodowodowej akity długowłosej i chciałbyś się nią pochwalić prześlij jej zdjęcie a umieszczę je na stronie…
